Heer, is nu Tied. De Sömmer weer so groot.
Legg du dien Scharr up stille Sünnenuhren
Un up de Kampen laat de Störmwind los.
  Kummdeer de leste Früchten vull to wesen;
un geev hör noch twee südelk Sünnendaag,
ja driets hör, heel vullup to grei'n un jaag
dat leste Söte in de sware Wien.
  Well nu kien Huus hett, baut sük ok kien mehr.
Well nu alleen is, sall 't ok lang wall blieven,
sall waken, lesen, lange Breven schrieven
un unner Bomenriegen hen un her
unrüstig wannern, wenn de Bladen drieven.