fh.schaefer

Dies ist eine alte Version des Dokuments!


Osterspazeergang / Ut de„Faust“ van Goethe,

in ’t Nederdüütse brocht dör Friedrich Hans Schaefer

Vun Iesgang free sünd Stroom un Beken,
sacht weiht de Vörjahrswind över den Knick,
neern in de Wischen steiht dat Gras al dick,
de ole Winter hett sük versteken,
sleek in de Bargen, mööd an sien Krück.
Vun dor schickt he noch mal `n Hagelschuur,
man dat Spektakel wohrt meist nich lang:
Poor witte Striepen up gröne Natur.
Aver de Sünnschien, de hett keen Bang!
Saft drängt in Gras, in Telgen un Knuppen,
blitzblanke Lichter in Dau un in Druppen,
un fehlt dat an Blömen in 't gröne Revier,
seht wi doch lustig bunt Minschenvolk hier.
Kiek vun de Anbarg na Stadt hento!
Dor quellt dat ut `n Door, pett sick up de Schoh!
De Lütten, de Langen, de Dicken, de Dünnen,
un all sünd s` behangen mit sünndagsche Plünnen,
all wüllt se lustig ehr Ostern begahn,
sünd jüst as hör Jesus ut Gräffnis opstahn.
Ut enge Straten, Hüsung un Stuven
Drängt sick dat vör in grellbunte Druven!
Vun Dörpen her Danz un noch mal Gewimmel,
hier föhlt sick dat Volk so recht in sien Himmel!
Un jedereen denkt mit datsölve Begehren:
Hier bün ik Minsch, un nüms schall mi ’t wehren!

fh.schaefer.1427889594.txt.gz · Zuletzt geändert: 2015/04/01 13:59 von chdirks

Seiten-Werkzeuge