f.h.schaefer

Dies ist eine alte Version des Dokuments!


Goethe (FAUST): Oosterspazeergang

„Van Iesgang freei sünd Stroom un Beken,
sacht wiht de Vörjahrswind över de Knick,
unnern in d' Wischen, dat Gras steiht al dick,
de olle Winter hett sük versteken,
sleek in de Bargen, mööd an sien Krück.
Van dor schickt he nochmaal 'n Hagelschuur,
man dat Spektakel wohrt meist nich lang:
Paar witte Striepen up gröne Natur.
Aver de Sünnschien, de hett keen Bang!
Saft drängt in Gras, in Twiegen un Knuppen,
blitzblanke Lichter in Dau un in Druppen.
Un fehlt dat an Blomen in 't gröne Revier,
sehn wi doch lustig bunt Minskenvolk hier.
Kiek van de Anbarg na Stadt hento:
Dor quellt dat ut Dören, peddt sük up d' Schoh!
De Lütten, de Langen, de Dicken, de Dünnen,
un all sünd s' behangen mit sönndaagse Plünnen,
all will'n se lustig hör Oostern begahn,
sünd just as hör Jesus ut Gräffnis upstahn.
Ut enge Straten, Husen un Stuven
drängt sük dat vör in grellbunte Druven!
Van Dörpen her Danz un nochmaal Gewimmel:
Hier föhlt sick dat Volk so recht in sien' Himmel!
Un elkeen denkt mit datsülv'ge Begehren:
Hier bün ik Minsk, un nüms sall mi 't wehren!“

  Ut: De Holsteensche Faust, 'n plattdüütse Nadichten
van Goethe sien Urfaust, daarbi wat todoon ut
„Faust, de eerste Deel“, besörgt van Friedrich Hans Schaefer
Verlag Schuster, Leer 1974.

'n hel bietje oostfreseert van chd

f.h.schaefer.1459092832.txt.gz · Zuletzt geändert: 2016/03/27 17:33 von chdirks

Seiten-Werkzeuge